Het Kamper koggeschip is een kopie van een scheepswrak uit ongeveer 1336. Het wrak werd in 1983 bij Nijkerk in de Flevopolder opgegraven. Op de werf van het Kampense scheepsbouwbedrijf Sars is ruim drieëneenhalf jaar gebouwd aan de twintig meter lange replica. Daarbij gebruikte men zoveel mogelijk dezelfde materialen en technieken als de middeleeuwse scheepsbouwers ter beschikking stonden.
In de late Middeleeuwen voeren de voorgangers van het nagebouwde koggeschip vanuit Kampen naar de Oostzee en vice versa. Kampen was in die tijd een belangrijke stad in Nederland. Dit hing samen met haar lidmaatschap van de Hanze, een machtig internationaal samenwerkingsverband tussen kooplieden met een gemeenschappelijk handelsbelang. Later groeide deze organisatie uit tot een stedenbond.
Vanuit de steden in Noordwest-Duitsland, met aan het hoofd Hamburg, Lübeck en Bremen, breidde de stedenbond zich geleidelijk over geheel Noordwest-Europa uit. Zijn vertegenwoordigers zaten van het Vlaamse Brugge tot aan Nowgorod in Rusland. Grote kantoren waren in Londen en het Noorse Bergen.
Het koggeschip diende als het belangrijkste transportmiddel van de Hanze-economie. Het was een redelijk zeewaardig zeilschip, met een lengte tussen vijftien en dertig meter. De kracht van het koggeschip lag vooral in het feit dat het per keer een grote lading (onder andere graan, laken, wol, haring, hout en zout) kon vervoeren en daarmee was het uitermate geschikt voor het toen opkomende transport van bulkgoederen. Het was een robuust vaartuig, de houten scheepshuid bood de lading een goede bescherming tegen de golven.
In de late Middeleeuwen bevoeren honderden koggeschepen de Noord- en Oostzee. Ommelandvaarders heetten de schippers, die vanuit de Lage Landen de gevaarlijke tocht om Jutland naar de Oostzeelanden maakten. Ook waagde men zich aan reizen naar Frankrijk en Portugal om wijn en zout te halen. In 13e-eeuwse bronnen is zelfs sprake van koggen op de Middellandse Zee.
Pas tegen het einde van de 16e eeuw, toen de Hanze haar monopoliepositie verloor, moest het koggeschip plaatsmaken voor modernere schepen, zoals de twee- en driemasters waarmee de grote ontdekkingsreizen naar Amerika en Azië werden gemaakt.